Shtetësia

NJOFTIM

Aplikacioni i ri CIVES, i cili ka zëvendësuar portalin SICITT, mundëson menaxhimin e informatizuar të kërkesave për dhënien e shtetësisë italiane (sipas neneve 5 dhe 9 të ligjit nr. 91/92).

Ministria e Brendshme ka vënë në dispozicion të aplikuesve një shërbim të dedikuar të asistencës teknike, i cili do t’i ndihmojë ata gjatë fazave të ndryshme të plotësimit të aplikimit në sistemin e ri.

Rekomandohet të tregohet vëmendje dhe kujdes maksimal gjatë regjistrimit të të dhënave personale, pasi të jenë futur, ato nuk mund të modifikohen më (për më shumë informacion mbi këtë aspekt, ju lutemi referojuni seksionit “Të dhënat personale të shtetasit të huaj dhe aplikacioni CIVES”).

Për t’u informuar mbi kriteret dhe dokumentet e nevojshme për paraqitjen e kërkesës, ju lutemi të kaloni drejtpërdrejt te pika 5 e kësaj faqeje: Shtetësia për martesë ose bashkim civil.

Aktualisht, shtetësia italiane rregullohet nga Ligji nr. 91, datë 5 shkurt 1992 (dhe rregulloret përkatëse zbatuese, veçanërisht DPR nr. 572, datë 12 tetor 1993, dhe DPR nr. 362, datë 18 prill 1994), i cili, ndryshe nga ligji i mëparshëm, vlerëson më shumë vullnetin individual në fitimin dhe humbjen e shtetësisë si dhe njeh të drejtën për të pasur njëkohësisht më shumë se një shtetësi.

Parimet mbi të cilat bazohet shtetësia italiane janë:

• Trashëgimia e shtetësisë përmes prejardhjes (parimi i “ius sanguinis”);
• Fitimi i shtetësisë me lindje në territorin italian (“iure soli”), në raste të caktuara;
• Mundësia për të pasur shtetësi të dyfishtë;
• Shprehja e vullnetit për fitimin dhe humbjen e shtetësisë.

Fitimi i shtetësisë

Shtetësia italiane mund të fitohet sipas mënyrave të mëposhtme:

2. Fitimi i shtetësisë gjatë moshës së mitur

Ligji nr. 91/92 i kushton një vëmendje të veçantë fitimit të shtetësisë gjatë moshës së mitur në rastet e mëposhtme:

1. njohja ose deklarimi gjyqësor i atësisë/mëmësisë;
2. birësimi;
3. natyralizimi i prindit
4. shtetësia për njohje ose deklarim gjyqësor të atësisë/maternitetit

Është shtetas italian çdo i mitur që njihet si fëmijë nga një shtetas italian ose që shpallet si i tillë nga një vendim gjyqësor (neni 2, paragrafi 1 i ligjit nr. 91/92).

Nëse njohja ose deklarimi gjyqësor ka të bëjë me një person të moshës madhore, ai mund të fitojë shtetësinë italiane vetëm nëse, brenda një viti nga vendimi, shpreh vullnetin për këtë, përmes një “zgjedhjeje të shtetësisë” (neni 2, paragrafi 2 i ligjit nr. 91/92).

Sipas nenit 3 të D.P.R. nr. 572, datë 12 tetor 1993 (Rregullorja e zbatimit të ligjit nr. 91/92), deklarata për zgjedhjen e shtetësisë duhet të shoqërohet nga dokumentet e mëposhtme:

• Certifikata e lindjes (për identifikimin e saktë të aplikuesit);
• Dokumenti i njohjes ose një kopje e vërtetuar e vendimit gjyqësor që shpall atësinë/mëmësinë;
• Certifikata e shtetësisë së prindit italian.

Këto dokumente përbëjnë bazën për të kërkuar njohjen e shtetësisë.

Nëse deklarimi gjyqësor është bërë jashtë Italisë, afati njëvjeçar për zgjedhjen e shtetësisë fillon nga data kur vendimi i huaj bëhet i vlefshëm në Itali.

b) Shtetësia përmes birësimit

Një i mitur i huaj që birësohet nga një shtetas italian fiton automatikisht shtetësinë italiane nëse birësimi bëhet me një vendim të Autoritetit Gjyqësor Italian. Nëse birësimi është vendosur jashtë Italisë, atëherë ai duhet të njihet dhe regjistrohet në regjistrat e Gjendjes Civile Italiane përmes një urdhri nga Gjykata për të Mitur.

Nëse personi i birësuar është madhor, ai mund të fitojë shtetësinë italiane përmes natyralizimit pas 5 vitesh rezidencë të ligjshme në Itali nga data e birësimit.

c) Shtetësia përmes natyralizimit të prindërve

Sipas nenit 14 të ligjit nr. 91/92: “Fëmijët e mitur të personave që fitojnë ose rifitojnë shtetësinë italiane e fitojnë automatikisht këtë shtetësi, me kusht që të jetojnë në të njëjtën familje me prindin e tyre. Kur të arrijnë moshën madhore, ata mund të heqin dorë nga shtetësia italiane nëse posedojnë një tjetër shtetësi.”

Fitimi i shtetësisë ndodh, pra, automatikisht me kushtin e vetëm të bashkëjetesës dhe për sa kohë bëhet fjalë për një person të mitur sipas legjislacionit italian.

Që prindi, pasi është bërë italian, të mund të transmetojë status civitatis tek fëmija, duhet të plotësohen tre kushte:

lidhja prindërore; mosha e mitur e fëmijës; bashkëjetesa me prindin.

Sipas nenit 12 të D.P.R. nr. 572/93, bashkëjetesa me prindin duhet të jetë e qëndrueshme dhe efektive, e vërtetuar me dokumentacion të përshtatshëm dhe duhet të ekzistojë në momentin kur prindi fiton ose rifiton shtetësinë italiane.

3. Fitimi i shtetësisë për përfitim ligjor

Kjo kategori, e parashikuar në nenin 4 të ligjit nr. 91/92, zbatohet vetëm për personat që ndodhen në territorin italian. Për detaje mbi këtë procedurë, referojuni Ministrisë së Brendshme.

4. Shtetësia për martesë ose bashkim civil

Fitimi i shtetësisë nga një bashkëshort i huaj ose pa shtetësi i një shtetasi italian rregullohet nga nenet 5, 6, 7 dhe 8 të ligjit nr. 91/92 dhe ndryshimet pasuese.

Bashkëshorti i huaj mund të aplikojë për shtetësi italiane nëse plotëson kushtet e mëposhtme:

• Në Itali: Pas 2 vitesh rezidencë të ligjshme nga data e martesës ose nga data kur bashkëshorti ka marrë shtetësinë italiane përmes natyralizimit.
• Jashtë Italisë: Pas 3 vitesh nga martesa ose nga data kur bashkëshorti ka marrë shtetësinë italiane përmes natyralizimit. Afatet ulen në gjysmën e tyre nëse çifti ka fëmijë të lindur ose të birësuar gjatë martesës.

Kushtet shtesë për pranimin e kërkesës

• Vlefshmëria e martesës sipas ligjit italian dhe transkriptimi i saj në Regjistrin e Gjendjes Civile në komunën italiane përkatëse.
• Martesa duhet të jetë ende në fuqi deri në miratimin e dekretit të shtetësisë.
• Mungesa e dënimeve penale për vepra penale me dënim maksimal jo më pak se 3 vjet burg ose për vepra për të cilat një gjykatë e huaj ka dhënë një dënim mbi 1 vit burg (për vepra jo politike të njohura në Itali).
• Mungesa e dënimeve për krime të parashikuara në Kreun I, II dhe III të Titullit I të Kodit Penal Italian (krime kundër personalitetit të Shtetit).
• Mungesa e motiveve të sigurisë kombëtare që mund të ndalojnë dhënien e shtetësisë.
• Njohja e certifikuar e gjuhës italiane në nivel jo më pak se B1, sipas Kuadrit të Përbashkët Evropian të Referencës për Gjuhët (ky kusht vlen për kërkesat e paraqitura pas 4 dhjetorit 2018).

Duke filluar nga data 1 gusht 2015, personat rezidentë jashtë Italisë duhet të paraqesin kërkesën për fitimin e shtetësisë italiane në mënyrë elektronike, sipas procedurës së re të përcaktuar nga Ministria kompetente e Brendshme.

Aplikuesi duhet të regjistrohet në portalin e posaçëm, të quajtur ALI, në faqen e internetit përkatëse. Pasi të ketë hyrë në sistem, ai do të ketë akses në procedurën elektronike për dorëzimin e kërkesës për shtetësi.

Për të lehtësuar identifikimin e Përfaqësisë diplomatiko-konsullore kompetente për të pranuar aplikimin, në adresën e internetit të lartpërmendur është i disponueshëm një link që i lejon përdoruesit – pasi të ketë zgjedhur shtetin e rezidencës – të përcaktojë Përfaqësinë kompetente përmes një menuje rënëse (drop-down), duke hyrë në një listë që përfshin të gjithë Rrjetin diplomatik-konsullor të vendit të zgjedhur.

Aplikuesi duhet të plotësojë të gjitha fushat e parashikuara në formular dhe të ngarkojë dokumentet e mëposhtme të detyrueshme, të përcaktuara nga Ministria e Brendshme për paraqitjen e kërkesës për shtetësi:

1. Ekstrakti i lindjes nga shteti i origjinës, i plotë me të gjitha të dhënat personale, si dhe me emrat e prindërve i perkthyer italisht dhe me vulë Apostille.
2. certificata penale e shtetit të origjinës, si dhe e çdo shteti tjetër ku aplikuesi ka qenë rezident ose ka shtetësi e perkthyer italisht dhe me vulë Apostille
3. Kopja e pasaportës.
4. Titulli i studimeve i lëshuar nga një institucion publik ose privat i njohur, ose një certifikatë e njohjes së gjuhës italiane e lëshuar nga një prej institucioneve të akredituara nga sistemi CLIQ (Certificazione Lingua Italiana di Qualità):
   • Universiteti për të Huaj në Siena
   • Universiteti për të Huaj në Perugia
   • Universiteti Roma Tre
   • Shoqata Dante Alighieri

Certifikatat e lëshuara nga këto institucione, edhe në bashkëpunim me Institutet Italiane të Kulturës në vendet respektive, do të konsiderohen të vlefshme.

Për të parë listën e institucioneve të arsimit të autorizuara për lëshimin e certifikatave të pranueshme, mund të konsultoni faqen e dedikuar në portalin e gjuhës italiane: www.linguaitaliana.esteri.it.

1. Certifikata e Gjendjes Familjare e perkthyer italisht dhe me vulë Apostille.
2. Fatura e pagesës së tarifës prej 250 eurosh

Të dhënat bankare për pagesën janë si më poshtë:

• Llogaria e postës e regjistruar në emër të “Ministero dell’Interno D.L.C.I. – Cittadinanza”
• Përshkrimi i pagesës (Causale): Emër, Mbiemër, “Kërkesë për shtetësi për martesë e ………” (ëse bashkëshortja ka marrë mbiemrin e burrit, duhet të shënohen të dy mbiemrat dhe emri).
• Kodi IBAN i llogarisë: IT54D0760103200000000809020
• Kodi BIC/SWIFT i Poste Italiane: BPPIITRRXXX.

Pas dorëzimit të kërkesës në mënyrë elektronike, aplikuesi do të thirret nga Përfaqësia diplomatiko-konsullore që ka pranuar kërkesën, për identifikim dhe për përmbushjen e procedurave të tjera të nevojshme për finalizimin e aplikimit.
Gjatë këtij takimi, aplikuesi duhet të dorëzojë dokumentacionin origjinal që është ngarkuar online, si dhe çdo dokument tjetër të dobishëm për përpunimin e kërkesës.

Në këtë kontekst, saktësohet se dokumentet e mëposhtme: ekstrakti i aktit të martesës, certifikata e gjendjes familjare, certifikata e shtetësisë italiane të bashkëshortit. Mund të zëvendësohen nga një vetëdeklarim (autocertificazione) për aplikuesit që janë shtetas të BE-së, në përputhje me D.P.R. 445/2000 dhe së fundmi me ligjin 183/2011. Një aplikues që nuk është shtetas i një vendi të BE-së mund të përjashtohet nga dorëzimi i këtyre dokumenteve vetëm nëse ato tashmë ndodhen në arkivin e Përfaqësisë diplomatiko-konsullore.

Sipas nenit 4, paragrafi 5 i D.P.R. nr. 572/93, Ministria e Brendshme mund të kërkojë, sipas rastit, dokumente shtesë.

Në bazë të direktivës së Ministrit të Brendshëm të 7 marsit 2012, duke filluar nga 1 qershori 2012, autoritetet përgjegjëse për nxjerrjen e dekretit të dhënies së shtetësisë janë:

• Prefekti, për kërkesat e paraqitura nga të huajt me qëndrim të rregullt në Itali.
• Kreu i Departamentit për Liritë Civile dhe Imigracionin, kur bashkëshorti i huaj ka rezidencën jashtë Italisë.
• Ministri i Brendshëm, në rastet kur ekzistojnë arsye të sigurisë kombëtare.

Afati për shqyrtimin e kërkesave për shtetësi, sipas nenit 5 dhe nenit 9 të Ligjit 91/92, është dyzet e tetë (48) muaj nga data e pranimit të kërkesës.

Pas publikimit në Gazetën Zyrtare nr. 22, më 27 janar 2017, të dekreteve legjislative nr. 5, 6 dhe 7 të datës 19 janar 2017 – të miratuara në përputhje me nenin 1, paragrafi 28 i Ligjit nr. 76 të 20 majit 2016 (Rregullimi i bashkësive civile mes personave të së njëjtës gjini dhe dispozitat për bashkëjetesën) – prej 11 shkurtit 2017 është e mundur të bëhet aplikimi online për shtetësi italiane edhe për qytetarët e huaj që kanë krijuar një bashkësi civile me një shtetas italian dhe që kjo është regjistruar në regjistrat e gjendjes civile të një Komune italiane.

5.    Fitimi i shtetësisë përmes rezidencës

Neni 9 i Ligjit parashikon dhënien e shtetësisë italiane me dekret të Presidentit të Republikës, duke përcaktuar kushte të ndryshme në bazë të karakteristikave të aplikuesve dhe duke graduar periudhën e nevojshme të rezidencës së ligjshme për të paraqitur kërkesën.

Në rregull të përgjithshëm, kërkohet të paktën 10 vjet rezidencë ligjore në Itali për shtetasit jo-komunitarë (neni 9, shkronja f), por ka disa raste kur periudha e nevojshme është më e shkurtër:

• 3 vjet rezidencë ligjore për:
  • Personat që kanë prind, gjysh apo stërgjysh italian nga lindja.
  • Personat që kanë lindur në Itali dhe banojnë aty.
• 4 vjet rezidencë ligjore për qytetarët e shteteve anëtare të Bashkimit Evropian.
• 5 vjet rezidencë ligjore pas:
  • Birësimit, për personat që kanë arritur moshën madhore.
  • Njohjes së statusit, për personat pa shtetësi ose refugjatët politikë.

Nuk kërkohet periudha e rezidencës për të huajt që kanë shërbyer për të paktën pesë vjet, edhe jashtë vendit, për shtetin italian (neni 9, shkronja c).

Duke qenë se këto dispozita zbatohen vetëm në territorin italian, për informacion të mëtejshëm, referojuni Ministrisë së Brendshme.

6. Dhënia e shtetësisë për merita të veçanta

Paragrafi i dytë i nenit 9 përcakton se shtetësia italiane mund të jepet me Dekret të Presidentit të Republikës, pasi të jetë marrë mendimi i Këshillit të Shtetit dhe me vendim të Këshillit të Ministrave, me propozim të Ministrit të Brendshëm dhe në bashkëpunim me Ministrin e Punëve të Jashtme, për të huajin që ka dhënë shërbime të shquara për Italinë, ose kur ekziston një interes i jashtëzakonshëm i shtetit.

Fillimi i procedurës nuk kërkon një kërkesë nga i interesuari, por duhet të bëhet me një propozim nga institucione, personalitete publike, shoqata etj., të cilat vërtetojnë në mënyrë të gjerë përmbushjen e kushteve të parashikuara nga ligji për përfituesin e mundshëm.

Procedura parashikon marrjen e mendimeve nga Organet e Sigurisë dhe, për rezidentët në Itali, nga Prefektura e vendbanimit.

Gjithsesi, është e nevojshme të merret deklarata e pëlqimit nga i interesuari për fitimin e shtetësisë.

Edhe në këtë rast, dekreti presidencial për dhënien e shtetësisë italiane nuk ka efekt nëse i interesuari, nëse është rezident jashtë Italisë, nuk bën betimin e besnikërisë ndaj Republikës para Zyrës Konsullore kompetente, siç parashikohet nga neni 10 i ligjit.

Fitimi i statusit të shtetësisë italiane do të hyjë në fuqi ditën pas betimit.

7. Njohja e shtetësisë italiane bazuar në ligje të veçanta

Ligji 14 dhjetor 2000, nr. 379

Deklarata e synuar për të marrë njohjen e shtetësisë italiane për personat e lindur dhe që tashmë jetojnë në territoret e ish Perandorisë Austro-Hungareze dhe për pasardhësit e tyre sipas ligjit 379/2000 mund të bëhej deri më 20 dhjetor 2010 para Zyrës Konsullore italiane nëse kërkuesi jetonte jashtë, ose para Zyrtarit të Regjistrit Civil të Komunës nëse kërkuesi jetonte në Itali.

Deklaratat e paraqitura brenda afatit shqyrtohen nga një komision ndërministror, i ngritur pranë Ministrisë së Brendshme, i cili shpreh mendimin e tij mbi përmbushjen e kushteve të kërkuara nga ligji. Nëse mendimi është pozitiv, Ministria e Brendshme lëshon një leje për njohjen.

Kushtet e nevojshme për njohjen e shtetësisë italiane janë:

– lindja dhe qëndrimi i paraardhësit në territoret që i përkisnin ish Perandorisë Austro-Hungareze dhe që Italia i mori pas Luftës së Parë Botërore në zbatim të Traktatit të Shën Germano;

– emigrimi i paraardhësit jashtë në periudhën midis 25 dhjetorit 1867 dhe 16 korrikut 1920.

Ligji 8 mars 2006, nr. 124

Parashikon njohjen e shtetësisë italiane për:

1. shtetasit që kanë jetuar nga viti 1940 deri në vitin 1947 në Istri, Fiume dhe Dalmaci, të cilët humbën shtetësinë italiane kur këto territore iu kaluan Republikës Jugosllave nëpërmjet Traktateve të Parisit të 10 shkurtit 1947, dhe për pasardhësit e tyre;
2. shtetasit që kanë jetuar deri në vitin 1977 në zonën B të ish Territorit të Lirë të Triestes dhe që humbën shtetësinë italiane kur ky territor iu kalua Republikës Jugosllave nëpërmjet Traktatit të Osimos të 10 nëntorit 1975, dhe për pasardhësit e tyre.

Kërkesa duhet paraqitur në Zyrën Konsullore italiane nëse kërkuesi jeton jashtë, ose në Komunë nëse jeton në Itali.

Duhet të bëhet dallimi midis dy grupeve të ndryshme të përfituesve:

Subjektet përfitues të nenit 19 të Traktatit të Paqes të Parisit, pasi kanë jetuar në territoret e kaluara në vitin 1947. Për të vërtetuar përmbushjen e kushteve të kërkuara nga neni 17-bis, paragrafi 1, shkronja a) e ligjit nr. 91/92, kërkuesit duhet të bashkangjisin dokumentet e mëposhtme me kërkesën për njohjen e shtetësisë:

10. a) aktin e lindjes, sa më shumë që është e mundur në model ndërkombëtar;
    b) certifikatë që dëshmon mbajtjen e shtetësisë të huaj;
    c) certifikatë të vendbanimit aktual;
    d) certifikatë ose dokumentacion që tregon qëndrimin në datën 10.6.1940 në territoret që iu kaluan ish Republikës Federative Socialiste Jugosllave;
    e) certifikatë që tregon se kërkuesi në datën 15.9.1947 – data e hyrjes në fuqi të Traktatit të Paqes të Parisit – ishte shtetas italian (ose dokumentacion ekuivalent si fletë matriculare, pasaportë, etj.);
    f) certifikatë nga çdo Shoqatë, Klub ose Komunitet italian që ndodhen në territorin e vendbanimit të jashtëm, që tregon datën e regjistrimit, gjuhën e zakonshme të kërkuesit dhe çdo element tjetër që vërteton njohjen e gjuhës italiane;
    g) çdo dokument tjetër që vërteton njohjen e gjuhës italiane (p.sh. kopje e certifikatave të shkollave të gjuhës italiane, dëftesa shkollore, etj.).

Fëmijët ose pasardhësit e drejtpërdrejtë të përfituesve të nenit 19 të Traktatit të Paqes të Parisit, të cilët dëshirojnë të përfitojnë nga neni 17-bis, paragrafi 1, shkronja b), do të bashkangjisin kërkesës për njohjen e shtetësisë italiane dokumentet e mëposhtme:

– certifikatë ose dokument që tregon mbajtjen nga prindi ose paraardhësi në vijë të drejtpërdrejtë të kushteve të përmendura më sipër në pikat d-e-f-g;
– aktin e lindjes që dëshmon lidhjen e drejtpërdrejtë të gjakut mes kërkuesit dhe prindit ose paraardhësit;
– certifikatë që dëshmon mbajtjen e shtetësisë të huaj;
– certifikatë nga Shoqata ose Komunitet italian që ndodhen në territorin e vendbanimit të jashtëm, që tregon njohjen nga kërkuesi të gjuhës dhe kulturës italiane;
– çdo dokument tjetër që tregon njohjen nga kërkuesi të gjuhës dhe kulturës italiane.

Subjektet përfitues të dispozitave të nenit 3 të Traktatit të Osimos, që kanë jetuar në territorin e zonës B të ish Territorit të Lirë të Triestes
Për të vërtetuar përmbushjen e kushteve të kërkuara nga neni 17-bis, paragrafi 1, shkronja a) e ligjit nr. 91/92, ata duhet të bashkangjisin dokumentet e mëposhtme me kërkesën për njohjen e shtetësisë:

1. a) aktin e lindjes, sa më shumë që është e mundur në model ndërkombëtar;
   b) certifikatë që dëshmon mbajtjen e shtetësisë të huaj;
   c) certifikatë të vendbanimit aktual;
   d) certifikatë ose dokumentacion që tregon qëndrimin dhe shtetësinë italiane në datën 3 prill 1977 (data e hyrjes në fuqi të Traktatit të Osimos);
   e) certifikatë nga çdo Shoqatë, Klub ose Komunitet italian që ndodhen në territorin e vendbanimit të jashtëm, që tregon datën e regjistrimit, gjuhën e zakonshme të kërkuesit dhe çdo element tjetër që vërteton njohjen e gjuhës italiane;
   f) çdo dokument tjetër që vërteton përkatësinë në grupin etnik italian siç është parashikuar nga neni 3 i Traktatit të Osimos.

Fëmijët ose pasardhësit e drejtpërdrejtë të përfituesve të nenit 3 të Traktatit të Osimos do të bashkangjisin kërkesës për njohjen e shtetësisë italiane, sipas nenit 17-bis, paragrafi 1, shkronja b), dokumentet e mëposhtme:

– certifikatë ose dokument që tregon mbajtjen nga prindi ose paraardhësi në vijë të drejtpërdrejtë të kushteve të përmendura më sipër në pikat d-e-f;
– aktin e lindjes që dëshmon lidhjen e drejtpërdrejtë të gjakut mes kërkuesit dhe prindit ose paraardhësit;
– certifikatë që dëshmon mbajtjen e shtetësisë të huaj;
– certifikatë nga Shoqata ose Komunitet italian që ndodhen në territorin e vendbanimit të jashtëm, që tregon njohjen nga kërkuesi të gjuhës dhe kulturës italiane;
– çdo dokument tjetër që tregon njohjen nga kërkuesi të gjuhës dhe kulturës italiane.

Kërkesat shqyrtohen nga një komision ndërministror i ngritur pranë Ministrisë së Brendshme, e cila lëshon një leje nëse mendimi është pozitiv.

 Humbja e shtetësisë
Qytetari italian mund ta humbasë shtetësinë automatikisht ose përmes heqjes formale.

1. Humb shtetësinë automatikisht:
2. Qytetari italian që regjistrohet vullnetarisht në ushtrinë e një shteti të huaj ose pranon një detyrë publike në një shtet të huaj, pavarësisht se i është ndaluar shprehimisht nga Qeveria italiane (neni 12, paragrafi 1 i ligjit nr. 91/92);
3. Qytetari italian që, gjatë një gjendjeje lufte me një shtet të huaj, ka shërbyer në ushtri ose ka kryer një detyrë publike ose ka fituar shtetësinë e atij shteti (neni 12, paragrafi 2 i ligjit nr. 91/92);
4. Adopti në rastin e revokimit të adoptimit për shkak të një shkeljeje nga ana e tij, me kusht që të mbajë ose të fitojë një shtetësi tjetër (neni 3, paragrafi 3 i ligjit nr. 91/92).
5. Humb shtetësinë nëse heq dorë formalisht:
6. Adopti i rritur, pas revokimit të adoptimit për shkak të shkeljes nga ana e adoptuesit, gjithmonë nëse mban ose ri-fiton një shtetësi tjetër (neni 3, paragrafi 4 i ligjit nr. 91/92);
7. Qytetari italian, nëse jeton ose vendos residencën e tij jashtë shtetit dhe ka, fiton ose ri-fiton një shtetësi tjetër (neni 11 i ligjit nr. 91/92);
8. Të rriturit që kanë fituar shtetësinë italiane kur ishin të mitur si pasojë e fitimit ose ri-fitimit të shtetësisë nga njëri nga prindërit, me kusht që të mbajnë një shtetësi tjetër (neni 14 i ligjit nr. 91/92).

Deklarata e heqjes dorë nga shtetësia jepet, në rast të residencës jashtë shtetit, në Zyrën konsullore përkatëse. Ajo duhet të shoqërohet me dokumentacionin e mëposhtëm:

• Aktin e lindjes të lëshuar nga Komuna ku ky akt është regjistruar ose transkriptuar;
• Certifikatën e shtetësisë italiane;
• Dokumentacionin që vërteton shtetësinë e huaj;
• Dokumentacionin që vërteton residencën jashtë shtetit, nëse kërkohet.

I mituri NUK e humb shtetësinë italiane nëse njëri ose të dy prindërit humbasin ose ri-fitojnë një shtetësi të huaj.

Gratë që pas 1 janarit 1948 kanë fituar automatikisht shtetësinë e huaj përmes martesës me qytetarë të huaj ose përmes natyralizimit të bashkëshortit të lindur italian NUK e kanë humbur shtetësinë italiane. Për të mundësuar shënimet e nevojshme në margjinat e akteve të gjendjes civile, është e nevojshme që gratë e interesuara (ose pasardhësit e tyre) të shprehin nëpërmjet një deklarate të pronësisë të pandërprerë dëshirën për ta mbajtur atë te zyra konsullore përkatëse.

Shtetësia e dyfishtë
Që nga 16 gushti 1992 (data e hyrjes në fuqi të ligjit nr. 91/92), fitimi i shtetësisë së huaj nuk e shkakton humbjen e shtetësisë italiane, përveçse qytetari italian të heqë dorë formalisht (neni 11 i ligjit nr. 91/92), përveç rregullimeve të marëveshjeve ndërkombëtare.
Denoncimi nga ana e shtetit italian i Konventës së Strasburgut të vitit 1963 nënkupton se, duke filluar nga 4 qershori 2010, nuk ndodh më humbja automatikisht e shtetësisë italiane për qytetarët që natyralizohen në vendet firmëtare të kësaj konvente (pas denoncimit të Suedisë, Gjermanisë, Belgjikës, Francës dhe Luksemburgut, aktualisht janë firmëtarë Austria, Danimarka, Norvegjia dhe Holanda).

Ri-fitimi i shtetësisë

1. Rregullat për ri-fitimin e shtetësisë janë të përfshira në nenin 13 të ligjit nr. 91/92. Veçanërisht, qytetari që ka humbur shtetësinë dhe është rezident jashtë shtetit mund ta ri-fitojë atë sipas paragrafit 1, shkronja c), pas një deklarate të veçantë në Zyrën konsullore përkatëse, nëse vendos residencën e tij në Itali brenda një viti nga ajo deklaratë;
2. Gratë të martuara me të huaj para 1 janarit 1948, që – për shkak të martesës – kanë fituar automatikisht shtetësinë e bashkëshortit, kanë humbur shtetësinë italiane dhe mund ta ri-fitojnë atë, edhe nëse janë të rezidentuara jashtë shtetit, me një deklaratë. Deklarata për ri-fitim të shtetësisë bëhet, në rast të rezidencës jashtë shtetit, në Zyrën konsullore përkatëse.
   Ajo duhet të shoqërohet me dokumentacionin e mëposhtëm:

• Aktin e lindjes të lëshuar nga Komuna ku ky akt është regjistruar ose transkriptuar;
• Dokumentacionin që vërteton se ka pasur shtetësi italiane;
• Dokumentacionin që vërteton shtetësinë e huaj, ose statusin e apolidisë;
• Certifikatën e situatës familjare ose dokumentacion ekvivalent.

Thjeshtimi administrativ
Për të përmendur se, sipas nenëve 43, paragrafi 1, 46 dhe 47 të DPR 445/2000 (siç është ndryshuar nga ligji 183/2011) dhe me kufizimet që parashikon neni 3 i këtij DPR, administratat publike italiane janë të detyruara të sigurojnë automatikisht informacionet, të dhënat dhe dokumentet që janë tashmë në posedim të administratës publike, pasi personi i interesuar tregon elementet e domosdoshme për gjetjen e informacionit ose të dhënave të kërkuara.
Kështu, në rastet e kërkesave për fitimin ose heqjen dorë nga shtetësia nga qytetarë italianë, të BE-së ose të jashtë BE-së që qëndrojnë rregullisht në Itali, ata nuk duhet të paraqesin certifikata që përmbajnë informacion ose të dhëna që janë tashmë në posedim të Administratës Publike italiane, por duhet thjesht të përmendin në kërkesën e tyre të gjitha elementet e domosdoshme për gjetjen e këtyre informacioneve ose të dhënave.